محرم 86

هوس میوه های شمال کردم 

میشه واسم ولیک و کندس بفرستی تهران؟ فقط به تو میتونم بگم . 

یادته اخرین باری  که اومده بودی دیدنم یه ماشین پر خوردنی و هله هوله اورده بودی؟ 

کاش بودی نه به خاطر اینکه واسم میوه های نوبرانه ی شمال بیاریا 

اصلا چه عیبی داره کاش بودی به خاطر همین چیزهای کوچک . همینکه محرم این شبها بریم مسجد موسی ابن جعفر اونقدر بایستیم تا مردها  شامشون رو بخورن و بعد با طبلها و زنجیرها بیان بیرون و صف زنجیرزنی راه بیفته و ما تا مسحد محمدیه  دنبالشون بریم . 

بعد بعدازظهرها بریم روضه ی  خانم پرتوی اینا  و روز عاشورا دور فلکه ی شهرداری  حرکت  نخل بزرگ شهر رو روی دستهای مردم تماشا کنیم . 

دلم واسه با تو بودن با تو راه رفتن ،حرف زدن با تو غذا خوردن تنگ شده.

کجا میرن ادمها بعد از مرگشون که اینقده دل گنده میشن  که گویی هرگز نبودن 

چی می بینن اونور؟ 

مامان خوبم  

مامان مهربونم  توی یک محرم تلخ واسه همیشه  رفتی و من مثل اونوقتها که توی هیئتها گمت میکردم و توی چادرهای سیاه زن ها  دنبالت میگشتم گمت کردم  و نزدیک نه ساله که محرمها میان و میرن اما خبری از تو نیست .

مامان قشنگم